Soms gebeurt er iets, wat je leven een totaal andere wending geeft..
Dit keer zorgde iets onverwachts ervoor dat mijn hart 24 uur lang continu sprongetjes maakte en ik de neiging had om heel hard ‘Jaaaa!! Woehooeeee!!’ te roepen. En dan weet je iets ineens zo zeker dat alle twijfels die je ooit had ineens niet meer bestaan..
We (de leuke man en ik) hielden contact en bleken over veel dingen hetzelfde te denken, en ik bleef me er vrolijk door voelen. Iets wat voor mij op zich al best bijzonder is. Misschien waag ik hier ooit nog eens een blog aan..
Na een paar dagen vertrok ik voor een maand naar Sri Lanka en dus besloten we om daarna wel weer verder te zien. Een van de grote voordelen van alleen reizen vind ik namelijk dat je met niets en niemand in je hoofd zit. In die maand maar een paar keer kort contact gehad en na mijn reis ging hij vrij snel naar een vriend in het buitenland.
Zijn laatste vakantieweek bracht hij door in een camper aan de Zeeuwse kust. Ik werd uitgenodigd om te komen logeren (we zijn immers geen 15 meer ;)) en na twee maanden zouden we elkaar weer zien. Niks geen zenuwen, vooral veel zin om hem weer te zien! Het werd een supergezellige 20 uur, alsof je even in zo’n heerlijke luchtbel zit. En kamperen, I love it! Het stukje wandelen om te gaan tanden poetsen, het knusse gevoel en het buiten zijn. Heerlijk! Hij maakte de grap: ‘Hoe valt Gent en dit nog te overtreffen?’ Waarop ik gekscherend zei: ‘Laten we dan maar op het hoogtepunt stoppen!’ Beiden niet op zoek naar een relatie, genietend van het vrijheidsgevoel, ging alles op het gemakje.. De zin ‘We zien het allemaal wel.’ kwam bijna in ieder gesprek voor.
We hebben elkaar na een maand nog een keer gezien in de tussentijd tot op een gewone woensdagavond (2 november 2016) HET appje kwam..
Eerst stuurde hij het artikel met de titel ‘Stel reist al 8 jaar de wereld rond in een camper’ en daaronder ‘Ga je mee?’ Het gevoel wat ik toen kreeg kan ik niet goed uitleggen. Alsof er een energiebom was ontploft en mijn hart maakte grote sprongen. Het enige wat ik gelijk terug stuurde was ‘Jaaaaaaaaaaaaa :-)’ Mijn tweede appje was ‘Mijn hart maakt sprongetjes bij het lezen van zulke verhalen!’ Maar met welke intentie stuurde hij dit bericht eigenlijk?
De leuke man gaf aan dat hij serieus voor was. En zo ging het gesprek razendsnel over naar concrete plannen in termen van: waar een wil is is een weg, eerst een jaar volle bak sparen, kunnen ook onderweg geld verdienen, let’s do this, we zien wel hoe het loopt en waar we staan over een jaar enz.
De volgende dag een grote glimlach op mijn gezicht, het knopje -droom- was ingedrukt. Heel eerlijk, ik dacht aan weinig anders meer die dag.. Ondertussen maakt mijn hoofd overuren en moet ik grinniken omdat de meest gekke gedachten zich in mijn hoofd afwisselen: ‘Oke, ik ga gewoon alles verkopen. Uhm, maar niet dat ene boek en dat leuke vaasje. Jawel, die ook. Gek, daar hoef ik toch zeker niet nu al over te beslissen? Wen maar even aan het idee!’ En de meest gekke gedachte kreeg ik toen ik onder de douche stond: ‘Dan kan ik mijn haar dus niet meer wassen met deze fijne shampoo van de kapper.’ Ik moest er hardop om lachen: ‘Heee, ben ik nou die backpacker? Alsof shampoo van de kapper er wat toe doet!’
Er besloop me in de dagen hierna een gevoel van afhankelijkheid, een gevoel waar ik denk ik allergisch voor ben. Vrij snel besloot ik dat ik mijn plannen niet wil laten afhangen van iemand anders. Ik ga mijn eigen spaarplan maken en mijn eigen doelen stellen. Mijn gevoel was zo duidelijk, dat ik geen moment aarzelde: Ik ga op wereldreis in 2018. Alleen of samen, dat maakt me niet uit. Ik zal in mijn volgende blog iets meer over mezelf vertellen, maar als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, kan ik heel impulsief zijn en dan ga ik er 100% voor! Wat er gebeurt als ik in deze stand sta? Dat is een heleboel! Je leest het in mijn volgende blog..
