Net voordat ik naar Medellin vertrek hoor ik dat het Festival de Flores dit weekend van start gaat. Het bloemenfestival wat 10 dagen duurt (start altijd laatste weekend van juli). Een kijken wat dit inhoudt naast de indrukwekkende geschiedenis en de verschillende soorten wijken.
Na een enorm bergachtige reis vanuit Salento een ik blij dat ik na een taxiritje uitstap bij Garden of Blues Hostel in de wijk El Poblado. Een wijk vol hippe winkeltjes, levendige barretjes en allerlei verschillende soorten restaurantjes. Het lijkt net of je even in een ander land bent. Het voelt een beetje Westers in Poblado, maar ook erg sfeervol.
De Garden op Blues is een oase van rust in deze miljoenenstad. Carrera 34 No. 7-46, thegardenmedellin@gmail.com. Binnen is een tuin met een klein binnenplaatje en voor is een terras. Overal staan bloemen en planten en zelfs de muren zijn er mee vol geschilderd. Ik slaap in de kamer de Orchidee 😉 Ik ben erg onder de indruk. Het is zo sfeervol, het personeel is erg aardig, het is inclusief ontbijt, heerlijke bedden en ik heb zelfs genoten van kolibries en andere kleine vogeltjes in de tuin. Ik slaap hier vier nachten. Een prima uitvalsbasis voor het verkennen van de stad.
Op de eerste dag ga ik met een dagtour mee naar Guatape en Piedra Penon. Hierover lees je meer in mijn volgend blog.
’s Avonds gaan we met een groepje wat drinken in de Envy Bar (op de bovenste verdieping van het luxe Hotel Charlee op Parque Lleras). Je hebt een mooi uitzocht over een stukje van Medellin en het is een chique bedoeling hierboven, met aansluitende prijzen (entree is 20.000 cop, biertje kost 10.000 cop). Desondanks is dit het zeker waard. Er draait een Joodse dj die het draaien combineert met zijn saxofoon. Geweldig om te zien hoe deze man uit zijn dak gaat op zijn eigen gemixte en gespeelde muziek. Van fancy bar naar local bar. We lopen door naar Skybar op Parque Lleras (het uitgaanscentrum van de wijk Poblado) waarvan ik weet dat hier op donderdagavond salsa wordt gedanst. En hoe! De rest van de avond ben ik op de dansvloer te vinden. Het niveau is enorm hoog, en verschillende dansers dansen ook de salsastijl die ik dans. Daarnaast is hier ook bachata sensual populair en zelfs kizomba komt zo nu en dan voorbij. Ik dans met fantastische dansers/leraren uit Medellin, maar ook uit New York en Japan. Het bewijs is er weer: Dance is a universal language. Om 04.15 uur stap ik met een glimlach moe maar voldaan mijn bed in.
Als de volgende dag om 07.15 uur de wekker gaat voor de Real City Walking Tour (waar je je trouwens 2 dagen van tevoren voor moet opgeven online – vanaf 18.15 uur) word ik nog steeds blij wakker. Na een heerlijk ontbijt loop ik een halfuurtje naar het metrostation Poblado waar gids Julio ons in zijn rode polo staat op te wachten. Gids Julio heeft in Amerika gestudeerd en dat is duidelijk te horen aan zijn praten en doen. Maar daarnaast is het een enorm enthousiaste en goede gids. We lopen langs verschillende plekken in de stad die in het verleden zeer berucht waren en nu juist zijn omgeturnd in plekken van hoop. Bewust met architectuur zo gecreëerd, heel slim.
Deze tour duurt half uur en het laatste half uur merk ik toch dat het een zeer kort nachtje was. De tour is gratis en na een tip van 25.000 COP doe ik de middag rustig aan en slaap wat bij. Hierna ontmoet ik een gezellige Nederlandse en uiteindelijk gaan we met een groepje eten bij de Italiaan. Dus als je heerlijke pizza wilt, dan moet je vanuit Garden of Blues Hostel de straat oversteken en naar rechts lopen tot het einde van de straat. Aanrader! Hierna doen we her en der wat drankjes (inclusief een sprong in een ballenbad voor volwassenen) en houd ik het om 02.00 uur voor gezien.
Dag drie ga ik met twee anderen voor een heerlijke koffie of Cold Brew Guandolo (koude koffie met limoen limonade, erg fris en hoewel het gek klinkt, zeker een keer proberen) naar Pergamino (carrera 37, no. 8A-37) waar toevallig net de motoroptocht van het bloemenfestival langskomt. Ik eet hier ook een heerlijke granola met yoghurt en vers fruit.
Vanaf hier nemen we taxi en de bus naar Santa Elena, een klein dorpje in de bergen. Vanaf hier bezoeken we een finca waar de draagstukken voor de optocht van het bloemenfestival worden gemaakt. We kunnen zien hoe het gemaakt wordt, daarnaast is er ook een kleine braderie en een klein open lucht theater. Leuk om te zien. Het is echt traditie en zo zijn er verschillende families die hier een heel jaar mee bezig zijn. Het doet me denken aan het bloemencorso in Zundert.
Terug in de bus en met de metro naar Son Havier. Het is een gokje, maar we kunnen om 17.10 uur nog net aanhaken bij De Graffiti Tour in Comoda 13. Onze gids, Lucelle woont in Comuna 13 en laat ons Comuna 13 zien.
Iedereen die Medellin bezoekt zou deze tour moeten doen. Je ziet en hoort zoveel over de zwarte dagen in Medellin, maar beter nog hoe Medellin het voor elkaar gekregen heeft om in ongeveer 10 jaar tijd Communa 13 zo positief te veranderen met diverse sociale programma’s. Complimenten waard.
Om 17.00 uur zie je de wijk bruisend. Het is de tijd dat kinderen op straat spelen, iedereen uit hun huizen komt, breakdancers actief worden en je de wijk zowel in licht als in donker ziet.
Ik heb enorm genoten en heb veel bewondering voor de inwoners in deze wijk. Tijdens uitleg van onze gids schalt de salsamuziek of reggaeton regelmatig hard vanuit de huizen. Het is hier normaal. Onze gids wijst haar huisje aan (aan de bovenkant van de roltrappen) en vertelt dat ze altijd muziek hoort van haar linkerburen, rechterburen, achterburen en soms zelfs tegelijk. Wat een verschil weer, wij mopperen soms al als er een auto met harde muziek voorbij rijdt.
Hilarische-ai-momentje in Medellin:
-Wanneer je niet recht kunt zitten in de bus vanwege je te lange bovenbenen.
-Wanneer je met veel haast bij de metro promt de roltrap de verkeerde kant op neemt.
Na Medellin reis ik door naar Santa Marta, mijn uitvalsbasis voor de Ciudad Peridad, een wandeltocht door de jungle van 4 dagen naar de Verborgen Stad.
