Tayrona National Park. Waar prachtige stranden en jungle samengaan, waar een frisse duik heerlijk is na de hitte van het tropisch regenwoud, waar rust en toerisme nog goed samen gaan en waarbij modderbaden en sauna’s niet onder de wellness vallen 😉
Bij de ingang maak ik verder kennis met mijn reisgenoten. Een Australiër en twee Oostenrijkse studenten. Na een motortaxi vanaf Costeno Beach (20 minuten, 10.000 COP), een reservering op de camping Son Pedro bij Arricifes (eigen tentje, 20.000 COP) en de entree (44.000 COP) kunnen we op pad.
Je kunt duidelijk zien dat het pad goed begaanbaar is gemaakt, met hier en daar wat tredes, vlonders en leuningen. We passeren al snel prachtige stranden. Hier kun je echter niet zwemmen vanwege de te sterke stroming.
Na ongeveer een uur lopen komen we aan bij camping Son Pedro. Deze ligt helaas niet aan het strand. We checken in en gaan naar er dichtstbijzijnde strand La Pescina voor een verkoelende duik. Hier lunchen we ook en genieten van de prachtige en rustige baai, omringd door rotsen en palmbomen.
Hierna lopen we in 45 min door haar Cabo Juan, de meest populaire en bekende plek in Tayrona. Hier brengen we de middag door op het strand.
De camping hier doet me denken aan een festivalterrein.
Eind van de middag lopen we terug naar onze camping. Alleen het wordt iets sneller donker dan we hadden gedacht.. de dierengeluiden nemen toe, er ritselt van alles en ook de vleermuizen beginnen aan hun dag. Met hoofdlampjes op vinden we onze weg. De modderpaden die we op de heenweg nog goed kunnen ontwijken blijken nu groter te zijn. Met als gevolg vastzittende slippers en zwarte schoenen en de drie anderen die op blote voeten door de modder banjeren.
Uiteindelijk komen we na een uur bij ons kamp aan, waar we na een rij kunnen douchen. Als we uiteindelijk weer schoon gaan zitten blijkt dat de keuken net dicht is.. nee… De Australiër gooit zijn charmes in de strijd en regelt uiteindelijk toch nog vier borden met tonijnpasta. Met als toetje op een picknickkleed wat oreokoekjes en een biertje. Het is hier niet normaal warm..
In de tent lig ik letterlijk te baden in het zweet. Het gaas aan de voorkant zorgt helaas niet voor wat frisse lucht, ook niet als ik hier met mijn hoofd ga liggen. De matras bestaat uit schuimrubber met een synthetisch laagje erover. In mijn lakenzak en mijn vest als kussen rollen de druppels van mijn voorhoofd. Alsof ik in de sauna lig en er van me wordt verwacht dat ik hier in slaap val. Wat ook niet lukt. Ik lig, houd me rustig, lees, lig, kijk naar buiten, lig maar slapen lukt niet. Uiteindelijk besluit ik midden in de nacht onder een koude douche te gaan staan. Terug schrik ik nog even van wat tamme jungle dieren (een loslopend paard en wat poezen). Hierna val ik toch twee uurtjes in slaap om om 6.00 uur op te staan. Een aangename verrassing is de man van het bakkertje met heerlijke warme verse broodjes.
De anderen besluiten de ochtend nog door te brengen bij Cabo Juan, zelf loop ik op het gemakje en zonder andere toeristen terug naar de ingang.. Genietend van de rust en stilte en de prachtige natuur.
Tayrona National Park is zeker een bezoekje waard, zelfs als je kiest voor slapen in een tentje. Je kunt er ook voor kiezen om in een hangmat of een luxere accommodatie te slapen. Je kunt je prima meerdere dagen vermaken in dit park. Dus laat je vooral niet tegenhouden door mijn nachtelijke ervaring in een tentje.
Hilarische-Ai-momentjes in Tayrona:
-Wanneer je wederom tot je enkels in de modder staat.
-Wanneer je wederom met de hand je schoenen weer aan het schoonmaken bent de volgende ochtend.
-Wanneer een nacht in een saunatent heel lang duurt.
-Wanneer je er net op tijd achterkomt dat je je fototoestel in het busje hebt laten liggen en deze na twee angstige minuten weer te pakken hebt.
