Op weg #24 – springend door de kamer bij ontstaan droom

In mijn vorige blog blikte ik terug op de inzichten die ik kreeg en onthulde ik mijn alles overkoepelende droom. Hoe ontstond deze droom eigenlijk? En hoe weet ik dat dit niet zomaar een droom is?

Voor de lezers die mijn vorige blog niet gelezen hebben. Mijn allesoverkoepelende droom is: Ik ga zelf binnen een paar jaar mijn leven zo vormgeven dat ik drie maanden kan werken en drie maanden kan reizen en dat oneindig zo door. Dat betekent dus dat ik met die drie maanden werk een bepaalde financiële vrijheid voor elkaar ga krijgen en genoeg zal moeten overwinnen.

Graag nuanceer ik een en ander wel een beetje. Bovenstaande is mijn einddoel. Jazeker. En ook hier blijf ik graag flexibel. Waar het mij om gaat is dat ik geloof in groot denken en dat ik een afwisseling van productiviteit, rust en creativiteit in mijn leven wil creëren. Ik ben er van overtuigd dat ik enorm productief ben, als ik tussendoor ook voldoende rust pak. Rust om te reizen, maar niet alleen dat. Ook rust om andere creatieve dingen waar ik blij van wordt, op te pakken, zoals muziek leren maken, fotograferen of het maken van een documentaire. Wanneer ik de rust neem om regelmatig met een afstandje te kijken naar dat waar ik mijn dagen mee vul, dan houd dit mij scherp en energiek. Ik kan vanuit een helikopter kijken naar of ik nog doe waar ik blij van word of waar nog verbeterpunten liggen. Ik geloof erin dat ik in zo’n afwisseling mijn beste versie ben.

Dit betekent dus dat mijn wereldreis op korte termijn van de baan is. Wel wil ik blijven reizen, maar niet maanden achter elkaar. Dit besluit viel samen met het besluit dat ik echt niet onder een ‘nieuwe’ auto uit kon, nadat ik niet meer kon remmen op de snelweg. En dus heb ik bewust mijn spaargeld geïnvesteerd in een ‘nieuwe’ auto om weer veilig onderweg te kunnen zijn.

Maar wat voor werk wil ik nu gaan doen? Ik neem jullie even mee naar het stukje op mijn Linked-In pagina waarin ik mezelf kort voorstel. Hier staat: ‘Altijd al ben ik geïnteresseerd in wie ben ik, wat wil ik en hoe ga ik dit doen. Ik pas dit vooral toe bij mezelf maar vind dit proces ook interessant bij anderen. Deze interesse heeft zich de afgelopen jaren ook geuit in mijn werk in het (speciaal) onderwijs. Hier werk ik met kinderen en jongeren van 4 tot 20 jaar met een verstandelijke beperking. Om te werken met deze doelgroep zijn voor mij de kernwaarden vrijheid, blijheid en creativiteit zeer belangrijk. De positieve energie, iemand volledig accepteren hoe hij/zij is, werken vanuit je hart, de verantwoordelijkheid laten waar die hoort, handelen vanuit ‘iedereen is gelijk’ zijn zaken die ik kwijt kan in dit vak en die aansluiten bij wie ik ben.’

Voor mijn zomervakantie zat ik bij mijn buurman aan een kopje koffie toen ik ineens het volgende inzicht kreeg: Ik wil het stukje ‘eigen kracht’ (wie ben ik, wat wil ik en hoe ga ik dit doen) gaan implementeren in het onderwijs. Ik ben er van overtuigd dat hier enorme kansen liggen. Kansen om kinderen en jongeren op alle niveau’s meer te motiveren, beter voor te bereiden op hun toekomst en ze hun talenten te laten gebruiken om vol energie te schitteren in het leven en hen het gevoel te geven dat ze er echt toe doen. Het gevoel wat ik bij dit idee kreeg kan ik niet eens in woorden uitleggen. Alsof ik in een lift omhoog en omlaag schoot. Een soort achtbaan.

Na een kwartier zei ik: ‘Sorry buurman, ik ga naar huis, ik ontplof bijna van de ideeën in mijn hoofd, ik ga er mee aan de slag.’ En zo gebeurde het dat ik letterlijk heb staan springen door de kamer, omdat ik van gekkigheid niet wist wat ik met alle energie die ik voelde aanmoest. Een nieuwe ervaring voor mij. Maar een die indruk maakte. Dit gevoel was zo sterk, dat ik vanaf dat moment wist: ‘Hier ga ik mee aan de slag.’ Dus je begrijpt, het zelfvertrouwen, geloof en vertrouwen om mijn plannen uit te gaan bouwen van droom naar werkelijkheid is heel groot.

En dan begint het.. Hoe pak ik het aan? Hoe zorg ik dat een droom niet alleen een droom blijft? Volgende keer meer.