Laos – op de brommer door Pakse en omgeving.

Ken je het? Het ultieme gevoel van vrijheid van op een brommer rijden door Azie? De eerste keer dat ik dit deed was in Pakse en omgeving. 

Mijn eerste reis alleen. Mijn tweede backpack reis door Azië. Ja, ik vind het spannend. Mijn Oeganda avontuur deed ik ook alleen, maar vrijwilligerswerk doen of rondreizen is toch een groot verschil. Ik stel me erop in dat ik de eerste dagen zal moeten wennen en dat ik me ook af en toe alleen zal voelen. Hoe het gegaan is? Lees snel verder.

Die ochtend nog in Bangkok, om half 1 kom ik aan in Pakse. Vanaf het busstation heb ik een taxi genomen (met een paar andere toeristen) naar het Nuang Noi Guesthouse. Na een verfrissende douche ga ik, met de meiden waar ik mijn kamer mee deel, lunchen op het terras op de hoek van de hoofdstraat in Pakse. Wat nog steeds een vrij rustige straat is. Hierna gaan we op pad naar de gouden Boeddha.

De grote gouden Boedha.
Nadat we in een minivan de brug zijn overgestoken staan we aan de onderkant van een lange trap richting de grote gouden Boeddha. Oke, daar gaan we! De treden zijn soms flink hoog en dus puffen we af en toe even uit, terwijl we genieten van het uitzicht. Boven zitten we even onder een mooi afdak en terwijl we daar wat afkoelen gaat het regenen. Toch besluiten we om door te lopen. Na een klim van pad en een trap met houten plankjes komen we aan bij de tempel met daarnaast heel veel kleine gouden Boeddhabeelden. Met bedekte knieën en schouders en op blote voeten lopen we naar binnen. De grote gouden Boedha kijkt over de mekong rivier uit. Een prachtig uitzicht!

Als het droog is beginnen we aan de nu toch wel wat glibberige terug weg. Eenmaal beneden besluiten we om terug te lopen en via de grote brug over de Mekong lopen we terug naar Pakse. Het zonnetje komt inmiddels door de wolken door, wat een prachtig zicht geeft! Bij de floating restaurants aan de Mekong eten en drinken we wat. Hierna lopen we terug naar de guesthouse.

De volgende ochtend bij het ontbijt ontmoet ik de Engelsman die gisteren ook in de bus zat. We besluiten al kletsend om allebei een motorbike (scooters met 4 versnellingen en een rem, alleen te bedienen met je voeten) te huren en een dagje te touren naar het Bolavenplateau (1000 m. hoogte).

Motorbike.
Het is de volgende morgen een regenachtige dag, maar als het droog wordt en opklaart besluiten we om te gaan. Om half 11 stappen we na wat instructie allebei op een motorbike en ik vind het best wat spannend met al dat geschakel en gerem bij je voeten. En dan moet je ook nog oppassen voor al die hete metalen onderdelen daar.. Het is niet rustig in Pakse (ook niet superdruk) maar ik ben toch blij als de stoplichten steeds op groen springen zodat ik door kan rijden en me vooral kan focussen op het ontwijken van andere brommers, tuktuks, busjes, voetgangers, en autos. Eerst tanken! Dit wordt gelukkig gedaan en voor 3 euro wordt hij volgetankt.

Het Bolavenplateau (1000 m. hoogte)
Het is even wennen, maar het lukt! Wel rijden we eerst de verkeerde kant op en we zijn elkaar ook nog even kwijt, maar na een tijdje zitten we en op de goede weg en raak ik de motorbike steeds meer gewend. Dit gaat wel lukken vandaag! Ik geniet gelijk volop en rij heel de dag met een big smile rond. Hoe verder we bij Pakse vandaan komen, hoe rustiger het wordt. We rijden langs dorpjes, kraampjes, plantages, zwaaiende kinderen, koeien, geiten en honden en het is vooral groen om ons heen met in de verte bergen! Woohoooo.. Wauw wat prachtig!! Dit is echt het ultieme gevoel van vrijheid en geluk!

De wegen zijn erg goed (asfalt) met weinig putten en kuilen. Hierdoor halen we soms wel de 70 km per uur. Soms word ik ingehaald en soms haal ik anderen in. Het gaat allemaal heel relaxed. Onderweg schuilen we nog even voor een fikse bui en af en toe spetterd het, maar dat zorgt ook voor koelte.

Na zo’n 40 km buiten Pakse komen we bij de afslag naar een waterval. We rijden een onverharde smalle weg op en merken al snel dat dit toch wel heel anders rijden is.. Heel veel kuilen en (diepe) plassen en door de regen van hiervoor erg glibberig. Af en toe voel ik de achterkant van de motorbike wegglijden, maar toch lukt het me aardig om alle kuilen en plassen te ontwijken. Ik geniet ervan, het lijkt wel een behendigheidsparcours.

Watervallen.
Na ruim een kwartier komen we aan bij de watervallen waar we parkeren en nog een gliberig pad naar beneden moeten lopen. Aan het begin van het pad staat een bordje met ‘Good Luck’ 🙂 We komen 1 andere toerist tegen op de heenweg en verder is het stil. Het mooie van dit stukje Laos is dat er nog geen nette wegen zijn aangelegd. Het is vooral puur natuur. De waterval is mooi en vooral de natuur en rust erom heen zorgen voor een mooi plaatje. Er ligt ook een vlot aan een touw waar je jezelf op naar de waterval kanj voorttrekken. Mijn motormaatje doet dit en het ziet er gaaf uit om zo dichtbij te kunnen komen!

Hierna wordt de lucht dreigend en we besluiten om rechtstreeks terug te rijden naar Pakse en de andere waterval te laten voor wat het is. We rijden een bijna zwarte lucht tegemoet maar deze waait gelukkig de andere kant op. Toch nog even geschuild en na een uurtje zijn we weer in de straat van ons guesthouse. We besluiten te gaan eten bij een van de floating restaurants en het voelt goed om inmiddels vol zelfvertrouwen er naartoe te kunnen rijden. Ik eet een heerlijke fried mixed vegetable met gamba’s. Wat is het eten hier toch lekker! Om 17.00 uur leveren we de sleutels in van onze motorbikes.

Na een blik in de spiegel zie ik dat mijn gezicht bedekt is met de kleur van de straat (Afrika rood) en mijn nek toch ook flink verbrand is. Met een aandenken van mijn rugzak erin 😉

Onder de douche spoel ik al het zand en modder van me af en hierna plof ik lekker met mijn laptop, telefoon en fototoestel op de bank. Muziekje aan, helemaal goed. Ik geniet even van de rust en merk dat ik vandaag al meer genoot van het alleen reizen. Het gevoel van vrijheid om zelf te kunnen beslissen wat te doen bevalt me wel! Ik zoek de gezelligheid op wanneer ik hier zin in heb, leg contact als ik hier zin in heb en zoek de rust op wanneer ik hier beghoefte aan heb. Ook de momenten alleen zorgen nu voor genietmomenten! Fijn!

Ik besluit om morgen (tenzij het anders loopt natuurlijk) alleen met de motorbike naar de Wat Pu tempel (Unesco) te gaan in Champansak. Het is een uur de andere kant op en dit zie ik nu helemaal zitten!

De volgende ochtend was mijn buik even van slag en kwam alles er als water uit. Rustig ontbeten. Baquetje (restant van de Fransen hier in Laos) met omelet op en verse mango en thee. Het regende.. Toen het droog was en ik op het punt stond om te vertrekken sprak een Nederlandse student uit Amsterdam mij aan. Waar ik naartoe ging. Ik deed mijn verhaal en vroeg of hij zin had om mee te gaan.

Richting Champansak.
Dus 10 min later vertelde ik hem hoe de motorbike werkt en gingen we op weg. Eerst tanken, schuilen en daarna toch maar besloten door de regen verder te gaan. Na een uur in de regen te hebben gereden en onderweg wat te hebben gedronken en veel te hebben gefotografeerd kwamen we aan bij de Wat Phou tempels vlakbij Champansak.

Wat Phou tempels..
De Wat Phou tempels vlakbij Champassak. Ze staan ook op de Unesco erfgoedlijst. Het was mooi, maar ook somber. De stenen zijn erg grauw en door het regenachtige weer werd dit extra versterkt. Het was er erg rustig en dit zorgde ook voor een mystiek sfeertje. Het leuke was dat mijn maatje van vandaag ook graag fotografeert (hij heeft zelfs fotografie gestudeert) dus samen vermaakten we ons prima met onze camera’s.

Hierna werd het droog en reden we terug. Dit keer 75 km/uur gehaald. Wat ik dan voel? De gezonde combinatie van adrenaline en angst haha. Soms moet je gewoon goed op blijven letten en niet te veel nadenken 😉

Lokale markt.
Terug in Pakse wilde ik heel graag nog even over de lokale markt. Hier kreeg ik geen spijt van. Een prachtig geheel vol verkopers, parasolletjes en de meest uiteenlopende producten. Vlees, vis, hanenpoten, groenten, fruit.. Prachtig en.. een genot als fotograaf!! Echt een genietmomentje.

Hierna terug naar de guesthouse en daar waren mijn roomies ook. Gezellig even bijgekletst en hierna uit eten. Terug rommelde mijn buik weer wat, heb ik mijn backpack weer ingepakt en lekker gedoucht. Klaar om morgen weer een nieuw stukje Laos te ontdekken!
Op naar de 4000-eilandjes, meer daarover lees je hier.