Mijn vertrek nadert.. Nog een laatste keer wandelen door Soroti, over de markt en een ritje op de boda.
De andere vrijwilligster en ik hebben een vrije dag. Zodra ik wakker ben ga ik kijken bij de kleine Esther en zien we dat ze van de zuurstof af is! YES! Het gaat echt stukken beter. We kunnen met een gerust hart er een laatste gezellige vrije dag van maken. Een laatste keer wandelen door Soroti, over de markt en een ritje op de boda. Nog even volop genieten van het mooie Oeganda. Geweldig!
Ook wandelen we een kleine berg op (Soroti Rock) en genieten van het prachtige uitzicht wat we hebben. Soms vertellen beelden meer dan woorden, dus hier nog wat foto’s van het mooie Soroti.
Die avond als we weer terug in Amecet zijn is er een auto voorgereden en stappen er wat mannen, vrouwen met twee kleine kindjes uit. Ze komen van ver. het zijn familieleden van twee families, de vrouwen zijn de oma en tante van het kindje wat ze vasthebben. Els wordt er bijgehaald en één van de kindjes is nog maar twee weken uit. Ze is wel al behoorlijk groot en de moeder van 22 was thuis bevallen en uitgescheurd, maar weigerde naar het ziekenhuis te gaan, waardoor het is gaan ontsteken. Uiteindelijk heeft ze zelfmoord gepleegd. Het was haar eerste kindje.
De andere baby is wat ouder, zijn moeder is door een slang gebeten en overleden. De grote slang is rond haar benen gekruld en hierdoor kon ze geen kant meer op. Ze is meerdere keren gebeten en hierna is de slang er weer vandoor gegaan. Ze hebben haar nog naar het ziekenhuis gebracht, maar daar heeft ze het helaas niet gered. Zulke verhalen zijn echt ongelofelijk om te horen. Deze verhalen zijn hier dus werkelijkheid.. Bizar! Als je dan zo’n kleintje aan kijkt en ze je met grote ogen aankijken, dan wil je gelijk zoveel voor ze doen. En daarom is het zo fijn dat ik hier de afgelopen weken mijn steentje aan bij heb kunnen dragen.
Baby Esther ziet er nu dus echt weer zo veel beter uit. Haar ogen staan weer veel helderder en ze drinkt en gedraagt zich weer wat meer als vanouds. Iedere keer als ik naar haar kijk of aan haar denk krijg ik zo’n warm gevoel van binnen. Wat geef ik veel om dit lieve mooie kleine meisje!! Ik vind het zo fijn dat het zoveel beter gaat! Als het zo blijft gaan, kan ik maandagochtend tenminste met een gerust gevoel vertrekken..
Als ik denk aan mijn vertrek blijf ik rustig.. Ik heb het gevoel dat ik al maanden weg ben en aan de andere kant is het heel snel gegaan. Ik vind het hier fantastisch en heb ontzettend genoten, maar zie er ook niet tegenop om weer terug mijn oude leventje in te stappen.. Al weet ik nog totaal niet wat me de komende periode te wachten staat. Dit realiseer ik me goed, maar ik besef dat ik daar niet voor weg kan lopen en ik, hoe het ook zal lopen, mijn eigen weg daarin zal moeten vinden.
Vandaag en morgen nog werken en voor en na mijn shift nog even volop genieten van alle kinderen hier!! Ik heb me vooral ingezet bij de kleine prematuurtjes, maar ook Michael (het jongetje met spasme waar ik eerder over schreef) heb ik veel aandacht gegeven. Vandaag kreeg ik het mooiste cadeau terug. Een eerste glimlach in al die weken dat ik hier ben. En wat voor een..
