Na de schrik van die ochtend, is kleine Martha nog steeds stabiel en besluiten we om de spelletjesmiddag toch maar door te laten gaan.
Voor de andere kinderen is de aandacht goed en voor ons de afleiding! Wat hebben we gedaan? En waarom besloot ik mee te gaan naar een kerkdienst?
Met de spelletjes begonnen we nadat de kinderen met uncle Simon (samen met Els en Elias de drijvende kracht achter Amecet) een meeting hadden. Hier kunnen ze alles zeggen wat hun dwars zit en onderlinge problemen kunnen opgelost worden. Erg goed vind ik!
Ze waren erg blij toen ze hoorden dat we spelletjes gingen doen en werden helemaal fanatiek bij de verschillende spellen met water en ballonnen. Tot slot kwamen de grote strandballen van 1 meter doorsnede te voorschijn. Bij het zien alleen al, raakte ze helemaal door het dolle heen en ook het spel vonden ze erg leuk! Zonder je handen te gebruiken en de bal op de grond te laten komen met z’n 2en in een vierkant om de pionnen lopen. De ruggen, buiken en zelfs hoofden worden gebruikt en het lukt iedereen! Ze genieten en het is ook een prachtig gezicht!
Tot slot nog een bekertje siroop en iedereen krijgt een belleblaas. We vroegen ons van te voren af of we iedereen daar nog blij mee zouden maken, maar het is echt een feestje! Iedereen blaast fanatiek zijn bellen en de kleintjes kraaien het uit van plezier! Geweldig!! Mooie afsluiting!!
De meesten bedanken ons netjes en nadat we alles hebben opgeruimd kunnen we gelijk aanschuiven op de verranda voor de spaghetti. Hmm.. en wat een knus gevoel om met zijn allen op de verranda te eten.
Voor het eten nog even bij Martha gaan kijken, maar ze lijkt nog behoorlijk stabiel te zijn. Ook na het eten weer even gekeken. Haar fontanel is nog steeds zo goed zichtbaar, het lijkt nog niet verbeterd sinds vannochtend ondanks alle ORS en infusen. Haar tweelingzusje Esther heeft koorts en voelt zich ook al een paar dagen niet zo lekker. Balen! Het is zo’n schatje! Ik ben erg moe en ga echt op tijd slapen, maar ik ga voor het eerst met een minder gerust gevoel slapen. Hopen dat de stroom er deze nacht wel op blijft, anders kunnen we haar geen zuurstof meer geven. Ik hoop zo dat Martha de nacht doorkomt.
Toen ik mijn kamer in kwam en wat op het kastje naast mijn bed legde ritselde er ineens een beest alle kanten op. Een klein muisje! Hij rende onder mijn bed. Dus toch! Ik was ongeveer de enige die nog geen muis had in mijn kamer en dat vind ik eigenlijk wel prima.. Uiteindelijk kon ik hem weer onder de deur door naar buiten jagen en heb ik een doek voor de deur gelegd. Het helpt vast niks, maar ik vind het een fijn idee. Toen ik naar de wc ging sprong daar ook nog een klein kikkertje in het rond. Ik moet er wel om lachen maar houdt toch niet zo van al dat geren en gespring.. Het is vandaag de dag en nacht van Afrikaanse uitdagingen denk ik!
Op tijd op, want ik ga vandaag (zondag) met de kinderen naar de kerk. Niet omdat ik gelovig ben, maar wel omdat ik nieuwsgierig ben naar een kerkdienst in Afrika. Zou het echt zo swingen als je in sommige films ziet? Er staat een band en koor te zingen en het swingt gelijk! Het is stampvol en we zitten hutje mutje op houten bankjes, erg warm. Het eerste halfuur wordt er gezongen, gedanst en gesprongen! Fantastisch! Het preken is in het Engels, maar gaat zo snel dat ik het niet helemaal kan volgen. Toch mooi om een keer mee te maken! Het geloof is hier zo’n belangrijk onderdeel van het leven. Het beeld wat me het meest is bijgebleven is dat van een volwassen man die zo intens staat te springen, al seen kind wat voor het eerst het winnende doelpunt heeft gemaakt. Wauw, ik ben onder de indruk..
Als Els ons ophaalt vertelt ze dat ze toch Malaria heeft, 2+. Gister was haar test nog positief dus vanochtend toch nog maar een test laten doen. Dat verklaart een hoop. Ze had liggen rillen in bed en genoot van de warmte in de auto. Bij mij liepen de zweetdruppeltjes over mijn voorhoofd. Wat een contrast! Ook baby Esther heeft weer koorts en blijkt malaria te hebben en ook baby Martha heeft wat koorts. Goed in de gaten houden dus! Het is bizar hoe ‘normaal’ het hier is dat je malaria hebt. Kinderen en collega’s hebben het aan de lopende band. Ik slik trouw mijn malarone en ben daar erg blij mee.
Hoewel het druk is en er dus meer zorgen zijn, gaat het nog steeds goed met me. Ik doe en help waar ik kan en dat voelt goed. Zo weer aan het werk en de kleintjes goed in de gaten houden en verzorgen. We hopen dat de medicijnen snel hun werk doen en ze er snel weer bovenop komen allemaal!
