Op weg #9 – hunebedland en ontbijt op bed

Daar zit ik dan, in mijn eigen zolderkamer van een geweldige Bed & Breakfast. Waar? In Eext. Waar? Vlakbij Assen. Wat doe ik hier? 

Het is vandaag woensdag 15 maart 2017.

Waarom naar Drenthe?
Ik ben gevraagd om een gastcollege te geven in Assen vanmiddag. Ik houd van nieuwe uitdagingen en dus ben ik deze een paar weken geleden al aangegaan in Drachten. Vanuit Zeeland is dit een hele rit. Toen gecombineerd met een familiebezoek en een auto vol familie was dit op 1 dag wel te doen, maar ik was na afloop bek af. 6 uur in de auto werd 7,5 uur door sneeuwval en dit in combinatie met een paar uur volle kracht aanwezig zijn tijdens een nieuw ‘project’ maakte dat ik het dit keer anders wilde aanpakken.

Project hunebed.
Bij Assen dacht ik aan een Drenthe en dus aan hunebedden. Ik heb namelijk nog nooit een hunebed gezien. En ja, ik zie dan gelijk de geschiedenisboeken voor me van de basisschool met de jagers en verzamelaars voor een hunebed. En die heb ik dus nog nooit gezien! Als reiziger vind ik dat je je eigen land toch zeker niet mag vergeten en dus boekte ik een sfeervolle bed & breakfast bij booking.com. De omschrijving gaf de doorslag: ‘5 min gelegen van hunebed D12’. Ik moest lachen, de D12 deed me namelijk denken aan het spel zeeslag. Geen idee wat het inhoud, maar ze hebben blijkbaar nummers. Nee, ik ga niet naar de hunebed hoofdstad Borger, ik ga naar hunebed D12.

Het kind in mij.
Laatst zei iemand tegen me: ‘Volgens mij ben jij het kind in je nooit kwijtgeraakt.’ Daar heeft hij wel een punt.. Zo zat ik gisteren het laatste stuk (na 3,5 uur rijden) zo blij als een kind in de auto, rijdend in Hunebedland tussen dorpjes en provinciale wegen in een landschap wat toch echt wel anders is dan Zeeland. Meer bos en minder vlak. En ondertussen speurde ik tussen de bosranden naar….. hunebedden. Echt waar. Ik betrapte me er op dat ik in plaats van naar herten zocht, keek of ik al een hunebed kon zien, want die zouden hier toch moeten staan. Het is dan misschien geen wereldwonder, een stukje bijzondere geschiedenis is het zeker wel. Ik wil ze graag zien en dat is mijn eerste missie van vandaag.

Bed & Breakfast.
Gisteravond ben ik aangekomen in een geweldige Bed & Breakfast De Violier, waar ik hartelijk werd ontvangen door de gastvrouw. We raakten aan de praat over de sfeervolle, creatieve inrichting. Hier had ze duidelijk ook voor. Ik heb dus in een schattige zolderkamer geslapen, nieuw en van alles voorzien.

Na een goede rustige nacht, stond er een ontbijtmand naast mijn voordeur. Echt zo leuk! Het is net alsof je een cadeau open mag maken. De geur van vers afgebakken brood zorgde ervoor dat ik binnen no time alles had uitgestalt op mijn bed. Wat een heerlijk ontbijt met fruit, verse jus, afbakbroodje, croissantje, een gekookt eitje, hartig beleg, zoet beleg, fruit en yoghurt. Allemaal met zorg en aandacht ingepakt in de ontbijtmand. Ik hou van dit soort slimme verrassingen! En dus creëerde ik mijn eigen ontbijt op bed, want als je alleen bent, komt dat net even iets minder vaak voor. En zo zit ik een gedeelte van mijn blog te typen op bed, na een heerlijk ontbijt. Nog even mijn gastcollege voorbereiden en dan lekker naar buiten, op naar hunebed D12..

Op pad.
Hunebed D12 blijkt beroemder dan ik dacht. Op google maps kun je gewoon Hunebed D12 intypen en je wordt er zo naartoe geleid. Ik juichte iets te vroeg. Het ging goed, tot ik met mijn auto op een zandpad terecht kwam, dit werd wel heel smal, het bleek een voetpad te zijn. In de achteruit, omgedraaid en verder gereden. Na een rondje woonwijk werd ik toch weer terug gestuurd en jawel, daar stond ook een bordje met een hunebed en een pijl. De achterkant van dit bordje had ik eerder niet herkend als ‘hunebed richtingaanwijzer’ en dus parkeerde ik nu netjes mijn auto voor hetzelfde zandpad. Ik stopte een plastic tas en mijn telefoon in mijn jaszak en wandelde verder over het zandpad. Langs de achterkant van huizen liep ik de natuur in en toen ik naar rechts keek, zag ik.. Jaaaa, daar was hij! Hunebed D12!

Stukje geschiedenis.
Op het informatiebord las ik dat een hunebed, een prehistorisch grafmonument is, dat gebouwd is tussen 3400 en 3100 v. Chr. door mensen van de Trechterbekercultuur. Aangezien ik visueel ben ingesteld, zag ik gelijk bijzondere creaties voor me ;). Hunebedden zijn de oudste monumenten van Nederland. Vroeger dacht men dat de hunebedden door reuzen moesten zijn gebouwd – ‘hunen’ betekent ‘reuzen’. Maar het is al lang bekend dat de grote stenen met tamelijk eenvoudige hulpmiddelen en een klein aantal mensen werden versjouwd en opgestapeld. En daarbij stond een plaatje van, jawel, de jagers en verzamelaars.

Hunebed D12.
Hunebed D12 is niet heel hoog, maar voldeed verder wel helemaal aan mijn hunebed verwachting. Na wat foto’s en wat rondjes, haalde ik de plastic tas uit mijn jaszak en koos ik een boom uit om tegenaan te zitten. De zon in mijn gezicht, volledige rust, een korte meditatie en uitzicht op een hunebed. Genieten!

De rest van de dag.
Vervolgens zat het gedeelte vrije tijd erop, je zou bijna denken dat ik vakantie had 😉. Het gastcollege verliep ontspannen en was wederom leuk en leerzaam om te doen. En na een hapje eten, na de spits weer terug op de weg naar Zeeland. Auto rijden vind ik over het algemeen geen probleem. Je ziet het landschap steeds wat veranderen. Ja, ook in Nederland. En samen met het meest belangrijke voor mij in de auto -muziek- ging de reis goed. Muziek hoort bij mij. Zo zei ik vandaag ook tijdens het gastcollege, waar ik mezelf voorstelde aan de hand van een muziekfragment. Volgende week vertel ik meer over de rol van muziek in mijn leven en in mijn reizen.